Delfts Parkethuys is een parket customizer bij uitstek

Aan de pittoreske Buitenwatersloot te Delft staat een schitterend monumentaal pand. Het is sinds 1986 de thuishaven van het Parkethuys. Het fundament van dit bedrijf rust op slechts één, maar oersolide pijler: kwaliteit. Niet voor niets is het adagium van het Parkethuys: Kwaliteit wint altijd.

Wie een dergelijke slogan voert, moet wel heel veel van zijn werk houden. En dat doen Alex en Chris van der Meer. Als ze over ‘hun’ vloeren praten, verschijnt er een liefdevolle hoogglans in hun ogen. Want zeg nou zelf: bestaat er iets mooiers dan een perfect gelegde visgraat? Of een speciaal voor de klant customised lamelparket? Natuurlijk voeren de heren een toefje laminaat in hun assortiment. Als het gesprek daarheen zwenkt verzucht Alex: “Tja, dat laminaat… We hebben het wel. Maar eigenlijk overwegen we om dat uit ons assortiment te halen en ons helemaal toe te leggen op uitsluitend houten vloeren. Want laminaat… is zo… laminaat.”

Smaakmaker

We duiken even in de bijzondere historie van het bedrijf. Locatie: Cornelis Trompstraat 70 te Delft. Tijdsgewricht: 1973. Bij Calvé stond vader Lex van der Meer als smaakmaker aan de wieg van vele nieuwe sauzen. Als Van der Meer senior als een soort sausdruïde weer een nieuwe saus in zijn laboratorium bij Calvé had ontwikkeld, ging het goedje langs een testpanel. Viel het ook bij de panelleden letterlijk in de smaak, pas dan begon de opmars richting winkelschappen. Voor wat betreft salariëring viel dit werk echter niet bepaald in de categorie ‘topinkomens’. Dus om wat bij te verdienen, ging vader Lex een vriend helpen bij het leggen van parket. Daarin bleek hij een grote handigheid te hebben. Uiteindelijk ging Lex alleen verder. Alex: “Als hij thuis kwam van zijn werk bij Calvé, ging hij weer met dat parket aan de gang. Met name in de weekends. Hij werkte vanuit ons huis in de Cornelis Trompstraat. Daar lagen de bestelde pakken parket gewoon tegen de trap aan. Dit om kosten te sparen, want hij was heel voorzichtig met geld. Omdat er in de wijde omgeving nog geen parketzaak te vinden was, liepen de zaken zo goed dat hij in 1986 dit pand aankocht. Ik kwam in 1991 in de zaak en Chris in 1995. Door de tijd heen groeiden we enorm. We hadden meerdere vrachtbussen rijden en uiteindelijk hadden we 12 man in dienst en vier invalkrachten. Met de wijsheid van nu hadden we beter geen groei op dat niveau kunnen doormaken.”

Customizen

Chris: “De kosten rezen namelijk de pan uit. Werknemers reden schade aan de vrachtbussen alsof dat de gewoonste zaak van de wereld was, er werd gejat, om niks meldden ze zich ziek; kortom, één doffe ellende. Als je dan in één jaar vier miljoen omzet draaide en na aftrek van de kosten blijkt dat je twee ton verlies gedraaid hebt, dan word je daar behoorlijk chagrijnig van.”

“We hebben daarvan geleerd,” memoreert Alex. “Met een groot bedrijf kon onze vader niet de kwaliteit leveren die hij voor ogen had. En dat vrat aan hem. Kwaliteit, daar draaide het bij hem om. Als er een vertegenwoordiger langs kwam, was standaard zijn eerste vraag: ‘Is het kwaliteit?’ En als het geen of te weinig kwaliteit had, begon hij er niet eens aan. Dat kwaliteits-DNA zit ook in ons. Daarom worden we ook erg gelukkig als we een piekfijn gelegd vloertje afgeleverd hebben.”

Waar het bedrijf eveneens vanaf gestapt is, zijn voorraden. Alex en Chris leggen zich juist toe op het customizen van een vloer geheel naar de wens van de klant. En dat houdt in dat samen met de klant gezocht wordt naar hetgeen nodig is voor zijn vloer en alleen wat nodig is wordt vervolgens besteld.

‘We leveren de Bentley onder de vloeren’

Alex: Als je jezelf een parketspeciaalzaak noemt, moet je dat ook waarmaken. Dus bij ons krijg je de vloer helemaal zoals jij ‘m wilt hebben en dat maakt zo’n vloer dan ook uniek. Kijk, we hebben lamelparket, twee of meerlaags parket, een hele wand met verouderde vloeren, oneindig veel kleurencombinaties en patronen, et cetera. Zo’n grote collectie op zulke grote borden zoals wij hebben, heeft niemand in de wijde omgeving. En die grote collectie geeft weer de mogelijkheid om duizenden verschillende vloeren te combineren. Om dit te kunnen aanbieden aan de klant, moet je wel klein zijn en blijven, omdat niet iedereen een dergelijke vloer kan betalen. Want het is wel wat duurder dan een vloertje uit de bouwmarkt. Kortom; het Parkethuys levert de Bentley onder de vloeren.”

Chris relativerend: “Aan de andere kant scheelt het op termijn ook weer niet zoveel, omdat een dergelijke vloer ook veel langer meegaat. En je hebt dan wel voor iets meer geld een hele ‘wrede’ vloer.”

“Als je jezelf een parketspeciaalzaak noemt, moet je dat ook waarmaken.“

die daar een eigen opleidingsinstituut ging vestigen. Geweldige klus was dat! In alle opzichten! Laatst ben ik er nog eens langsgegaan om te kijken hoe die vloer erbij lag. Doordat het vilt onder het bewegende meubilair vrijwel versleten was, waren er wat beschadigingen opgetreden. Dat doet dan toch een beetje pijn. Bovendien had de vloer inmiddels weer een onderhoudsbeurt nodig. Dus ik heb Ampelmann gemaild dat we nog zaken onder garantie konden repareren. Ik hoop dat ze erop reageren, want ja, zo’n vloer op die locatie… Dat zou toch zonde zijn als daar geen onderhoud aan gedaan zou worden.”

Mens en schuurmachine

Zoals een visboer zweert bij het mesje waarmee hij al jaren de haring schoonmaakt, zo zweren Alex en Chris bij hun eigen schuurmachines. Als het over de toekomst van het bedrijf gaat, stelt Alex namelijk: “Mocht ik met pensioen gaan, dan zal ik never nooit mijn schuurmachine verkopen. Je hebt daarmee je hele carrière gewerkt. Dat is zo’n brok kwaliteit, dat je daar een hele hechte band mee opbouwt. Qua reparaties gaat het nooit verder dan een condensator of zo, maar nooit iets geks.” Chris: “Klopt. Met mijn eigen schuurmachine schuur ik al zo’n 20 jaar probleemloos. Dan wordt zo’n machine een verlengstuk van jezelf. Dat hebben Alex en ik niet alleen, hoor.” Alex wat dat betreft tot slot: “Ik kwam eens iemand tegen die ooit voor ons had gewerkt. Het was zomer dus de man droeg een korte broek. En wat zag ik op zijn onderbeen? Een tattoo van zijn schuurmachine. Zover gaan Chris en ik niet. Maar ik snap die band tussen de parketmens met zijn schuurmachine helemaal. Die schuurmachine is jouw schuurmachine. Punt uit!”